یادداشتی برای فیلم برادرم خسرو

امروز فیلم “برادرم خسرو” رو تماشا کردم.
فیلم خیلی جالبیه و حتنا توصیه میکنم ببینیدش. داستانش درمورد یه بیمار دوقطبی و اطرافیانش هست.

جای این مدل درام ها تو سینما ما کمه عملا بی موضوعی موج میزنه تو سینمامون سبکی شبیه سینمای شرق اروپا اینکه صرفا تصاویری بی ابتدا و بی انتها از زندگی و کنش های روزمره افراد رو نشون میده. مشکلی باهاش ندارم ولی خب قرار نیست وقتی یه فیلم اینجوری جایزه برد صد تا فیلم براساس همون طرز فکر ساخته بشن، طرز فکر که جامعه و افرادش رو مریض میدونه و زخم خورده درمانده و درحال دست و پا زدن در کثافت حاصل از فقر، فحشا، نابرابری، زشتی و پلیدی و… همه این فیلم ها براساس نفرین شده بودن جامعه و اجزای سازنده و فاسد بودن از بالا به پایین جامعه داره جایی که همیشه حق محروما خورده میشه و باعث به قهقهرا رفتن جامعه میشه.
همه ما معتقدیم جامعه مون بیماره، پر از بیمار های دروغگو و سودجو و پلید و همه به چشم جامعه شناسی به قضیه نگاه میکنند اما کسی نیست که از جز به کل مشاهده کنه اینکه آدمایی که میبینیم دور و برمون و معتقدیم همگی تاریک هستند شاید واقعا بیماران روحی هستند که باید تیمار بشن.
شاید واقعا هیچکس درمورد بهداشت روانی چیزی نمیدونه و شاید همه ما مبتلا به یه بیماری روحی جمعی هستیم.
چند پاراگراف بالا ربطی به فیلم نداشت زیاد. درمورد فیلم هم بگم که واقعا خوشحالم چنین فیلمی ساخته شد و به وضوح و به شکل کمتر سینمایی و سینمایی دیوونه نشون دادن یه فرد شخص اصلی فیلمو به عنوان یه بیمار دوقطبی به نمایش گذاشت.

#برادرم_خسرو #BPD
▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄▄
#DailyGleam S03E01:برادرم خسرو

✔✒تو لینک زیر میتونید یادداشتی از زبان یک روانپزشک رو درباره فیلم “برادرم خسرو” بخونید

https://goo.gl/OLKLFa